ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Οι αναμνήσεις μου γυρνούν στα κοιμητήρια...

Παίζουν με τέφρες των θανάτων οι λυγμοί..

Φυλακισμένες στης σιωπής τα κρατητήρια,

παίζουν με φώτα που μου ρίχνουν προβολείς..

Κι είναι ωραία τα δικά τους εμβατήρια..

Γεμάτα στόμφο στην παράνοια της πομπής..

Μοιάζουν Σειρήνες και σαλπίσματα εγερτήρια

μιας ατσαλάκωτης κι ανώφελης ζωής..

Είν' το βουνό γεμάτο παρατηρητήρια..

Πώς να τ' ανέβω δίχως,κόσμε,να με ιδείς;

Δε με φοβίζουν φλόγες και βασανιστήρια..

Εγώ λατρεύω το ωχρό της παρακμής..

Ήταν τα μάτια της χαώδη ησυχαστήρια..

Χορεύω τώρα στα ταμπούρλα της σιωπής..

Το πάθος ήταν η κλωτσιά η εναρκτήρια..

Ένας αγώνας στις αλάνες της φυγής..

Δεν έχει νόημα τι θα πουν τα δικαστήρια,

ποιος είναι ο αίτιος ετούτης της γραφής..

Οι αναμνήσεις μου γερνούν στα κοιμητήρια..

Κλαίνε τις τέφρες μιας ματιάς της φωτεινής...