Όταν βρέχει,δε σε βρίσκω.
Χάνεσαι με τα πουλιά.
Σβήνεις τα φώτα βιαστικά,
σκοτώνεις κάθε ίσκιο.
Γεφύρια,που ολο χτίζονται
με κάπνα και οινόπνευμα.
Μα σαν έρχεται τ'απόγευμα,
όλα μεμιάς γκρεμίζονται.
Ακόμα αν βρέχει δε γνωρίζω.
Ανάβουν τα φώτα στον ορίζοντα.
Πέφτουν οι σκέψεις σα νομίσματα
κι εγώ ακόμα δε σ'ορίζω.
Χρυσαφένια μου αγάπη,
δε σε σκούριασε ο καιρός.
Σβήνω σα κακοποιός
τα βήματά μου απ'το χάρτη.
Απόψε δε θα κλάψω.
Έρμαιο θα γίνω της βροχής.
Τ'απομεινάρια της σιωπής
στο στήθος μου θα θάψω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου