Όρκος

Μ'έπαιρνε ο Βαρδάρης νότια
που φύσαγε χθες όλη τη νύχτα,
Λαχτάρησα καλοκαιριά
μα,Ήλιε μου,δε θα'ρθεις..
Ζωοδότη και ζωοποιέ,
πέπλο συ μου'γινες θανάτου..
Τόσο πολύ σ'αγάπησα,
που σαν σηκώνω το κεφάλι μου,
αχνοφαίνεται η ψυχή μου..
Ανάσα,που'γινες φωτιά
που σβήει μες στη νύχτα..
Άσπρος καπνός ξεχύνεται,
μα οι λέξεις απεργούνε.
Τι μου προστάζεις να της πω,
φεγγάρι παγωμένο,
που σαν ανάκρισης φακός
κρεμιέται εκεί απάνω;
Σ'εσέ τι να παραδεχτώ;
Αφού τα ξέρεις όλα..
Ο όρκος που σου έκανα
αντιλαλεί ακόμα..