Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Πάλη


Ακούμπησα το βλέμμα μου στο σπλαχνικό ταβάνι..
Απόμεινε έτσι ατέλειωτες ώρες να ξαποσταίνει..
Η σκέψη απόμεινε βαριά,δε βγήκε για σεργιάνι..
Τέσσερις τοίχοι την κρατούν νωθρά φυλακισμένη.

Χθες βράδυ σ'ονειρεύτηκα ως λαχταρούσα να είσαι.
Μ'αγκάλιασες ολόδροση και γέλασες αχνά.
Σβήσε τα φώτα τα ψυχρά,το χθες μου όλο σβήσε..
Έλα και γίνε πλήρωση,που γύρεψα ξανά..

Μπες στης ψυχής το άβατο,στους πόθους μου τους μύχιους
και βγάλτα όλα θέα κοινή,ιεροφάντης γίνε..
Και σαν θα πέφτει απόβραδο,σαν του ιερού τους λύχνους
φως μες στη νύχτα σκόρπισε κι ως να χαράξει,μείνε..

Στο μέρος που σε γνώρισα τρέχει ο νους μου πια.
Πανσέληνος στον ουρανό κι η αίσθηση σαν ζάλη..
Αργά βουτώ,σαν το φεγγάρι,στα κατασκότεινα νερά..
Ίσως στον πάτο του βυθού,να σ'αγαπήσω πάλι..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου