Πυξίδα

Θα'θελα μια νύχτα
να μαζέψω
μια φούχτα πεφταστέρια
και να τα ξαναβάλω
στον ουρανό,
φτιάχνοντας έτσι τη δική σου τη μορφή.
Κι όπως οι ναυτικοί
έχουνε για οδηγό τους
τη Μεγάλη Άρκτο,
εγώ εσένα να'χω οδηγό μου
κάθε νύχτα ξάστερη,
το δρόμο να μη χάνω.
Όμως,
ποιο αστέρι να βρω
πιο φωτεινό
από την Ανδρομέδα και τον Ωρίωνα
που τρεμοπαίζουνε
μέσα στα δυο σου μάτια;